تأثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی

هدف پژوهش حاضر، تأثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت‌بدنیو علوم ورزشی بود. نوع پژوهش، توصیفی- همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود که به‌صورت میدانی اجرا شده است. جامعة آماری پژوهش همة کارکنان پژوهشگاه تربیت‌بدنی جمهوری ‌اسلامی‌ ایران بودند (تعداد = 73). برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های رضایت ارتباطی دون و هازن (1997)، یادگیری سازمانی نیفه (2001) و فناوری اطلاعات احمدپور (1389) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها به تأیید 10 نفر از اساتید رسید و پایایی پرسش‌نامه‌ها براساس ضریب آلفای کرونباخ، به‌ترتیب برابر با 97/0، 97/0 و 85/0 به‌دست آمد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس.و آموس انجام شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین فناوری اطلاعات و رضایت ارتباطی کارکنان و همچنین، بین فناوری اطلاعات و یادگیری سازمانی کارکنان رابطة مثبتی وجود داشت. نتایج مدل پژوهش نشان داد فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی تأثیر مثبتی داشت. براساس مقادیر بارهای عاملی، میزان تأثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی کارکنان و تأثیر فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی بود. همچنین، براساس شاخص­های برازش، مدل فرضی متغیرهای پژوهش از برازش لازم برخوردار بود؛ بنابراین، توجه به عامل فناوری اطلاعات به‌عنوان یکی از شاخص‌های موفقیت و بهبود وضعیت یادگیری سازمانی و رضایت ارتباطی کارکنان پژوهشگاه از اهمیت زیادی برخوردار است.